خرداد ۲۴۱۳۹۱
 

به ایستاگرام دکتر دارابی بپیوندید

آدرس پیج ایستاگرام دکتر دارابی =dr__darabi (بعد از dr دو تا آندرلاین)

اختلال شخصیت مرزی چیست؟

 اختلال شخصیت مرزی یکی از شایعترین انواع اختلالات شخصیت در ایران است.اقدام به خودکشیهای مکرر،احساس رهاشدگی و خشم شدید از ویژگیهای اصلی این اختلال است…بی‌ثباتی عاطفی آنان همراه با سطح بالای تکانش‌گری، اغلب به رفتارهای خودویرانگری مانند «رانندگی بی‌باک» منجر می‌شود. اقدامات خودکشی، اغلب به شکل فریبکارانه، بخشی از تصویر بالینی این اختلال است. با این‌حال، این‌گونه اقدامات همیشه فریبکارانه نیستند. جرح خویشتن، ویژگی دیگر این اختلال است. رفتار صدمه‌زدن به خود، با رهایی‌یافتن از اضطراب یا ملالت ارتباط دارد.مطابق دسته بندی بیماریهای روانی-انجمن روانپزشکان امریکا-(دی.اس ام ۴ ـآر )ازبین علائم زیر اگر پنج علامت وجود داشته باشد میتوان تشخیص اختلال شخصیت مرزی را اعمال کرد: ادامه مطلب »
خرداد ۲۳۱۳۹۱
 

دکتر دارابی(روانشناس بالینی)

روانکاوی چیست؟

((کلینیک رواندرمانی و هیپنوتراپی دکتر دارابی_با بیش از ۲۰ سال تجربه))

رزرو نوبت ۰۲۱۴۴۰۳۰۷۱۹

تخصص روانکاوی و رواندرمانی در ایران از دانشهای نوپا محسوب میشود.روانکاوی یکی از مکاتب رواندرمانی در روانشناسی بالینی به حساب می آید. متخصص روانکاوی در واقع یک روانشناس بالینی با گرایش یا تخصص در روانکاوی است.بنابر این روانکاوی شکلی از روان درمانی است که بر عناصر ناهشیار یا ناخودآگاه تاکید میکند.بنابر این روانکاوی در حیطه علم روانشناسی قرار دارد و جدا از روانشناسی نیست.برخی به غلط فکر میکنند روانکاوی رشته ای جدا از روانشناسی هست در حالیکه روانکاوی یکی از متدها و نظریه های علم روانشناسی محسوب میشود.متخصص روانکاو یا دکتر روانکاو هم یک روانشناس بالینی است، با رویکرد روانکاوی در درمان یا رواندرمانی.بنابر این یک دکتر روانکاو خوب درواقع یک روانشناس بالینی خوب است.

سایت جدید دکتر دارابی

هنگامی که مردم می پرسند که روانکاوی چیست معمولاً راجع به درمان می خواهند بدانند. بعنوان یک درمان، روانکاوی بر اساس  این مشاهده پایه گذاری شده است که افراد اغلب در مورد خیلی از عواملی که احساسات و رفتارهای آنها را تعیین می کنند آگاه نیستند. این عوامل ناخودآگاه که می توانند باعث خوشحال نبودن بشوند گاه بصورت علائم قابل مشاهده، ویژگی های شخصیتی  دردسرساز، مشکلات در کار کردن و ارتباطات عاطفی نزدیک، یا اختلال در خلق و عزت نفس بروز می‌کنند. چون این نیروها ناخودآگاه هستند، نصیحت دوستان و خانواده، مطالعه کتابهای خودآموز، یا حتی تلاش و تقویت اراده برای ایجاد آسودگی اغلب بی ثمر هستند. درمان تحلیلی نشان می دهد که این عوامل ناخودآگاه چگونه روی رابطه ها و الگوهای رفتاری فرد تاثیر  می گذارند، آنها را ریشه یابی تاریخی می کند، نشان می دهد که آنها چگونه در طول زمان تغییر و تحول یافته اند، و به فرد کمک  می کند که چگونه با واقعیت های زندگی بالغانه بهتر کنار بیاید و ساختارهای روانی نوینی را در خود ایجاد کند. روانکاوی یک مشارکت صمیمی است که در طول آن بیمار به منابع زیرین بوجود آورنده مشکلات نه تنها بصورت ذهنی بلکه احساسی – توسط دوباره تجربه کردن آنها با روانکاو – پی می برد. بطور معمول، بیمار ۴ یا ۵ بار در هفته مراجعه کرده، روی تخت روانکاوی دراز می کشد، و سعی می کند هر آنچه که به فکرش می رسد را در میان بگذارد. این شرایط جو تحلیلی ای را می سازند که اجازه به بروز بخش هایی از ذهن را می دهد که با روش های مشاهده ای دیگر قابل دسترس نیستند. در حین صحبت های بیمار، اشاره هایی از منابع ناخودآگاه ناراحتی های او توسط الگوی رفتاری تکراری خاص، مطالبی که بیمار به سختی راجع به آنها حرف می زند، و رابطه ای که بیمار با روانکاو برقرار می کند تدریجاً تظاهر می کنند. روانکاو برای بیشتر روشن شدن این منابع به بیمار کمک می‌کند و بیمار آنچه روانکاو می گوید را دقیقتر کرده،‌ تصحیح می کند، رد می کند و به آن احساسات و افکار خود را اضافه می کند. در طول سالهایی که روانکاوی ادامه دارد، بیمار با این بینش ها و تجربیات کشتی می گیرد، با روانکاو آنها را دوباره و دوباره مرور می کند، و آنها را در زندگی روزمره، تصورات و خوابهای خود تجربه می کند. بیمار و  روانکاو دست به دست هم می دهند تا نه تنها الگوهای فلج کننده زندگی را تغییر دهند و علائم ناتوان کننده را از میان ببرند بلکه رهایی برای کار کردن و دوست داشتن را نیز توسعه دهند. در انتهای درمان، زندگی بیمار در رفتار، ارتباطات، و حسی که از خود دارد تغییر عمیق و پایداری خواهد داشت.

آیا روانکاوی فقط یک نوع درمان است؟ گر چه روانکاوی در ابتدا بعنوان ابزاری برای بهبودی بخشیدن به رنج عاطفی آغاز گردید ولی  فقط یک درمان نیست. علاوه بر آن، روشی برای فهمیدن ذهن و تئوری ای نیز برای درک فرایندهای علمکردهای طبیعی ذهنی روزمره و مراحل طبیعی رشدی از نوزادی تا کهولت است. مضافاً چون روانکاوی تلاش می کند که نحوه عملکرد ذهن انسان را  توضیح دهد، به هر آنچه که ذهن بشر تولید می کند بینش می افزاید. در نتیجه نفوذ به سزایی در مورد خیلی از جوانب فرهنگی قرن بیستم داشته است. بعنوان یک تئوری کلی راجع به رفتار و تجربه انسانها، نظریات روانکاوی توسط تحقیق در علوم زیستی و اجتماعی، رفتار گروهی، تاریخ، فلسفه، هنر، و ادبیات غنی می شود و غنی می سازد. بعنوان یک تئوری رشدی، روانکاوی به روانشناسی کودک، آموزش،‌ قانون، و مطالعات خانواده کمک می کند. توسط ارزیابی رابطه پیچیده بین تن و روان، روانکاوی به درک بیشتر ما از نقش احساسات در سلامتی و همچنین ایجاد بیماریهای پزشکی کمک می کند.

بعلاوه، دانش روانکاوی پایه تمام رویکردهای پویا برای درمان است. بینش های روانکاوی زیرسازهای خیلی از رواندرمانی هایی که در روانپزشکی عمومی، روانپزشکی کودکان، و اغلب درمان های فردی، خانوادگی و گروهی استفاده می شوند، با وجود تمام تغییراتی که لحاظ شده است، را تشکیل می‌دهند.

رواندرمانی تحلیلی چیست؟

روان درمانی تحلیلی بر پایه روانکاوی بنا نهاده شده است. رفتارها، احساسات، افکار و به طور کلی تجربیات ما انسان‌ها از منبعی خارج از آگاهی ما یا آنچه به آن توجه نداریم نشأت می‌گیرد.  تدثیر روی این دنیای پنهان و نیمه هشیار توسط درد دل کردن با دوستان و آشنایان، شنیدن توصیه‌های آنان و یا خواندن کتاب‌های خودیاری میسر نمی‌شود.

شخصیت امروز ما متأثر از شخصیت و خویشتنی است که از زمان کودکی در ارتباط با محیط اطرافمان شکل داده‌ایم. از زمان کودکی ما راه‌هایی را برای ایجاد و نگهداری از ارتباط با پدر و مادر، خواهر و برادر، دوستان و همکلاسی‌ها درونی کرده‌ایم. این راه و روش‌ها بر نگرش و طرز برخورد ما در زمان حال تأثیر بسزایی دارد که از بیشتر آنها به طور کاملاً هشیارانه آگاه نیستیم. با کمک درمانگر ما کم کم متوجه این تجربیات می‌شویم و در می‏یابیم که چه اتفاقی برای ما افتاده است.

رابطه فرد با درمانگرش نقش مهمی در این نوع درمان ایفا می‌کند. درمانگر محیط خصوصی، امن  و همدلانه‌ای را فراهم می‌کند که در آن الگوهای ناخودآگاه دنیای درون اجازه آشکار شدن می‌یابند. این محیط همدلانه شرایطی را به وجود می‏آورد که الگو‌ها و فقدان‌های عاطفی دوباره زنده می‌شوند، ولی این بار در تعامل با درمانگری همدل و در یک محیط امن، فرد به تجربیات جدیدی از خود و از دیگری می‏رسد و الگوهای تجربی جدید پیدا می‌کند؛ تجربیات و تعبیرهای کارآمدی که مناسب یک انسان بزرگسال است نه الگوهای تکراری یک کودک آسیب پذیر، بی‌پناه، و یا با توانمندی‌های روانی محدود.

به این ترتیب، رواندرمانی تحلیلی می‌تواند بالقوه موجب ساختار سازی‌های جدید در شخصیت و رشد عاطفی فرد می‌شود. البته باید به این نکته مهم نیز اشاره داشت که برقراری رابطه درمانی با درمانگر و بررسی دقیق و همدلانه عناصر هشیار و ناهشیار شخصیت فرد، نیازمند دقت و همکاری دو جانبه از سوی فرد و درمانگر است و به دلیل همین کار دقیق و عمیق، این درمان نسبت به دیگر روش‌های درمانی، طولانی‌ تر است.

======

کلمات کلیدی=رشته روانکاوی،متخصص روانکاوی،دکتر روانکاو،متخصص روانکاو خوب در تهران،بهترین متخصص روانکاوی در غرب تهران،تلفن مطب روانکاو در تهران،بهترین دکتر متخصص روانکاو در تهران،روانکاو خوب برای درمان افسردگی در تهران،آدرس روانکاو باتجربه در تهران،تلفن یک روانکاو خوب در تهران،بهترین متخصص روانکاوی،بهترین روانکاو،روانکاو خوب برای درمان اضطراب در تهران،رشته روانکاوی،متخصص روانکاوی،دکتر روانکاو،متخصص روانکاو خوب در تهران،بهترین متخصص روانکاوی در غرب تهران،تلفن مطب روانکاو در تهران،بهترین دکتر متخصص روانکاو در تهران،روانکاو خوب برای درمان افسردگی در تهران،آدرس روانکاو باتجربه در تهران،تلفن یک روانکاو خوب در تهران،بهترین متخصص روانکاوی،بهترین روانکاو،روانکاو خوب برای درمان اضطراب در تهران،رشته روانکاوی،متخصص روانکاوی،دکتر روانکاو،متخصص روانکاو خوب در تهران،بهترین متخصص روانکاوی در غرب تهران،تلفن مطب روانکاو در تهران،بهترین دکتر متخصص روانکاو در تهران،روانکاو خوب برای درمان افسردگی در تهران،آدرس روانکاو باتجربه در تهران،تلفن یک روانکاو خوب در تهران،بهترین متخصص روانکاوی،بهترین روانکاو،روانکاو خوب برای درمان اضطراب در تهران.