کارشناس ارشد روانشناسی و درمانگر کودک در تشریح راهکار‌های درمان دروغگویی کودکان گفت: جنبه تقلید و الگوگیری در کودکان فعل است، لذا اولین راه برای درمان این اختلال رفتاری، ایجاد یک محیط سالم در خانه است و در صورتی که کودک دروغگویی اطرافیان را مشاهده کند، خود نیز بطور اتوماتیک آموزش می‌بیند.
او اظهار کرد: محیط خانه و تربیتی کودک باید دور از دروغ باشد و والدین نباید با سختگیری زیاد امکان راستگویی را از کودک بگیرند، در واقع معمولا والدین سختگیر کودکان را ترسو و دروغگو پرورش می‌دهند، بنابراین انتظارات را از کودک تا حد توان او پایین بیاورید تا به راستگویی تشویق شود، ضمن اینکه باید مجازات کمتری برای کار اشتباه او در نظر بگیریم.
او افزود: دروغگویی در کودکان باید جدی گرفته شود، چرا که ممکن است منجر به ایجاد دروغگویی وسواسی در کودک شود، البته باید به این نکته توجه داشت که والدین نباید کودک را بخاطر این رفتار ناپسند تنبیه کنند، زیرا تنبیه در درازمدت بی اثر شده و یک رفتار اشتباه دیگر را جایگزین رفتار فعلی او می‌کند، ضمن اینکه ممکن است حداقل فقط در مقابل ما از دروغگویی اجتناب کند.
اعتماد به نفس پایین، سرچشمه دروغگویی
این روانشناس ارشد بیان عواقب دروغگویی برای کودک را یکی دیگر از راه‌های درمان این اختلال عنوان کرد و گفت: گاهی دروغ گفتن از اعتماد به نفس پایین کودک نشات می‌گیرد، او برای جلب توجه ممکن است با اغراق سخن بگوید، بنابراین باید کودک را با خصوصیات ارزشمندش آشنا کرده و او را متوجه این موضوع کنید که ارزش و احترام او به خاطر راستگویی او است.
او بیان داشت: برخی از والدین وعده و قول‌هایی به کودک می‌دهند که از عهده عمل به آن بر نمی‌آیند، اگر چه این اقدام در ظاهر ساده است و این برداشت وجود داشته باشد که در ذهن کودک نمی‌ماند اما این تصور اشتباه است، چرا که کودک آن را به دروغگویی برداشت می‌کند و آن را الگویی برای رفتار‌های خود قرار می‌دهد.
حسادت کودک را نسبت به خواهر، برادر و یا دوستانش برانگیخته نکنید، زیرا حسادت باعث دروغگویی او می‌شود و در نهایت اگر دروغگویی ادامه پیدا کرد باید به یک روانشناس و درمانگر کودک مراجعه نمود.
نقل قول از خبرگزاری مهر.
«در روزهای اول این بیماری احساس ترس و نگرانی بیشتر بود. حتی در مواردی بیمارانی پس از فهمیدن ابتلایشان به بیماری، دست به خودکشی زده بودند.» این جمله را یک روانشناس،فردی که خود نیز مبتلا به ویروس کرونا شده بود و توانست با رعایت مسائل بهداشتی و همچنین رعایت قرنطینه، از آن جان سالم به در ببرد و درمان شود بیان کرد.این دکتر در مورد تجربه خود از این بیماری می‌گوید: «چون خودم درگیر این بیماری شده بودم، بهتر است از تجربه‌ام بگویم. خانواده نقش بسیار مهمی در حمایت روانی از بیمار دارد. بیمار نباید احساس تنهایی بکند. حمایت خانواده باید باعث کمرنگ شدن حس گناه در بیمار باشد.» حس گناهی که از طریق ویروس کرونا به فرد بیمار منتقل می‌شود. احساس گناه از این که مبادا اعضای خانواده‌اش را ناخواسته به این بیماری مبتلا کند؛ و احساس گناه شدیدتر از این که خانواده‌اش از او ویروس را گرفته و مرده باشند. ادامه مطلب »
