علت بغلی شدن بچه ها چیه؟
این رفتار تا ۴ یا ۵ سالگی ادامه پیدا می‌کند و بعد از آن به دلیل شرایط فیزیکی و رشد بچه‌ها معمولاً امکان‌پذیر نیست. اما وابستگی بچه به شکل دیگری خود را نشان می‌دهد.
بچه بغلی، باید تمام ساعات روز بغل مادر و یا اطرافیان باشد و به محض اینکه او را زمین بگذارند گریه و جیغ و دادش بلند می‌شود. اما چه می‌توان کرد که بچه بغلی نشود؟ اصلاً چرا باید بچه را بغل کرد و اصولاً به چه بچه‌ای بغلی می‌گویند.بچه‌های زیر دو سال نیاز‌های رشدی و عاطفی‌ای دارند که اگر به آن‌ها توجه درستی شود باعث می‌شود در آینده رفتار‌های غیرمنطقی انجام ندهند. یکی از این نیاز‌ها بغل شدن و… در آغوش گرفته شدن است.
یادتان باشد بغل کردن نوزاد یکی از نیاز‌های اساسی اوست و بچه زیر دو سال از لحاظ عاطفی نیاز به لمس شدن و تماس بدنی با مادر موقع شیر خوردن و نوازش و بوسیدن دارد. دلیل این موضوع این است که تمام سطح پوست ارگان‌های حساسی است که باعث آرامش می‌شود.
وقتی نوزاد زیر دو سال گریه می‌کند برای آرامش به بغل مادرش نیاز دارد و مادر طریق تماس پوستی به بچه آرامش می‌دهد. البته این به آن معنی نیست که بچه بیشتر از دو سال نیازی به در آغوش گرفتن ندارد. بلکه بعد از آن سن و تا ۴ سالگی در آغوش گرفته شدن علاوه بر آرامش، اعتماد به نفس کودک را هم بالا می‌برد.
البته نوزادان در سه ماهه اول زندگی خیلی گریه می‌کنند، چون می‌خواهند به شما نشان دهند که به شما نیازمندند. در این شرایط تنها راه ساکت کردن گریه نوزاد پاسخ دادن فوری به نیاز‌های اوست. او را بغل کنید و شیر دهید یا اگر مشکل دیگری دارد سریعاً برطرف کنید. هرچه بیشتر در این سن به نیازهایش جواب دهید، بیشتر احساس امنیت می‌کند و آرام‌تر خواهد بود. در ماه‌های بالاتر کم‌کم توجه کودک به محیط جلب می‌شود و می‌توانید برای ساکت کردنش با او صحبت کنید، آواز بخوانید یا با دست‌هایش بازی کنید.
بغل کردن نوزاد پیش از یک سالگی سبب لوس‌شدن کودک نمی‌شود. در اصل وقتی یک کودک لوس می‌شود که چیزی را که نیاز ندارد، مدام به او بدهید. یک نوزاد وقتی گریه می‌کند که ما به نیازهایش پاسخ ندهیم، گریه تنها راهی است که او می‌تواند با شما گفت‌وگو کند.
هرگز این اشتباه را نکنید که درین سن کم، به بهانه اینکه بچه لوس و بغلی می‌شود او را بغل نکنم و به گریه‌اش پاسخ ندهم. بچه حس ناامنی خواهد کرد و اعتمادش به شما و خودش سلب می‌شود.جالب است بدانید که با در آغوش نکشیدن کودک و رها کردن او به جیغ و فریاد زدن، نتیجه برعکس می‌گیرید و از فرزندتان یک کودک لوس می‌سازید. دلیلش این است که کودک شما یاد گرفته که برای خواسته‌هایش باید گریه کند و تا دست به مانور اساسی و جدی نزند، کسی به فریادش نمی‌رسد.
بغل نکردن کودک و بی توجهی به گریه هایش احساس عدم امنیت را به او القا می‌کند. بنابراین همین که به سن ۹-۸ ماهگی برسد و شما را به‌عنوان فردی جدای از خود بشناسد، دچار استرس می‌شود. به همین دلیل، هم میزان گریه‌هایش بیشتر می‌شود، هم وابستگی و آویزان بودنش. او می‌ترسد که شما بروید و دیگر برنگردید چرا که او از بودن شما مطمئن نیست و از در آغوش کشیده شدن سیر نشده و احساس امنیت و آرامش نکرده است.
نقل از سایت لوح سپید.
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.